September 2021

Ik​ wil je iets zeggen. Ik ga stoppen met mijn werk als huisarts. 
Ik zou je dit liefst liefst persoonlijk willen vertellen en uitleggen, maar dat is praktisch gezien niet haalbaar. Vandaar deze brief dus.

Ik ga stoppen om twee belangrijke redenen. Enerzijds wil ik mijn schrijversdroom realiseren. Anderzijds wil ik een andere invulling geven aan mijn genees-kunde.

Een tijdje geleden ben ik begonnen aan een roman. Schrijven is misschien wel het liefste wat ik doe. En daar is nu te weinig tijd voor. Ik zou ook altijd spijt blijven hebben als ik dit niet doe. En laat dat nu vooral iets zijn wat ik zeker niet wil : spijt hebben later omdat ik het anders had willen doen. Omdat ik maar één leven heb, en omdat ik mijn Allerbeste Leven wil leven. 

De andere reden heeft te maken met de job van huisarts. Hoewel ik mijn werk altijd graag gedaan heb, maakte het me de laatste tijd niet meer gelukkig. Alsof er iets ontbreekt, alsof het veel meer kan zijn. 

Vaak heb ik maar twintig minuten. Om je symptomen te behandelen, je medicatie voor te schrijven, je attesten te maken. Twintig minuten om alles te regelen, om jullie snel te ‘depanneren’, lijkt het wel. Altijd gehaast om de dag rond te krijgen, altijd te weinig tijd om iedereen nog diezelfde dag een afspraak te kunnen geven. Teveel administratie, te weinig tijd voor jullie, en nog minder voor mezelf. 

Tegelijk zie ik duidelijk hoe het anders zou moeten. Ik zou het liever uitgebreider hebben over gezonde leefgewoonten, een goede nachtrust, minder stress in je dagen. Ik zou je liever tonen hoe je tijd neemt voor rust, hoe je stopt met piekeren, en vooral hoe je tijd maakt om je dromen waar te maken. Dat zijn de dingen waarmee ik je écht zou willen helpen, omdat dat in de eerste plaats sleutels zijn voor een gezonder, en dus ook een beter leven. Als we bewuster met ons lijf en hoofd zouden omgaan, zouden er immers minder medicijnen en ziektedagen moeten worden voorgeschreven. Preventie is het belangrijkste. Maar je kan ook onder ogen zien wat je stress geeft, wat je moe maakt en je gezondheid in de weg staat. Vertragen, minder consumeren,tijd maken voor wat en wie écht belangrijk is. Dit lukt mij nu niet genoeg als huisarts. Ik zie mezelf dus eerder als een mentor-coach. Om te coachen voor dat ene allerbeste Leven. 

Ik heb de voorbije 22 jaar veel gezien en geleerd van jullie. Hoe gezondheid van de ene op het andere moment kan veranderen, hoe de dood plots of na een lange ziekte dan toch onverwachts komt. Ik zie hoe beperkend ziekte kan zijn, hoe ziekte soms dwingt om andere keuzes te maken. Ik kijk met verwondering hoe moedig je kan zijn, hoeveel pijn je kan verdragen, hoe je berust in aanvaarding, en dag na dag doorgaat. 
Ik heb eenzaamheid gezien en misverstanden, nodeloze conflicten tussen mensen. En hoe zwaar het leven voor sommigen is, hoe diep verdriet of boosheid kan zitten.
Maar vooral heb ik warmte gevoeld, als familie of vrienden zorg gingen dragen voor mekaar, en dat vanzelfsprekend en onvoorwaardelijk gebeurde. 

`Als Leif-arts (d.w.z. arts bij het levenseinde, bv. bij euthanasie) ben ik vaak getuige geweest van de eindbalans die werd gemaakt aan het einde van het leven. Uiteindelijk draait alles om hetzelfde: Heb ik een goed leven gehad? Heb ik geleefd hoe ik wilde leven? Op gebied van werk, gezondheid, liefde, dromen,..?
Het herinnert me er elke dag aan om het Allerbeste Leven na te streven, en ik wil meer mensen van deze levensvisie overtuigen.

Ik laat je weten als mijn roman verschijnt, en ik houd je op de hoogte van mijn nieuw project via Facebook of Instagram. Op de Digitale Wachtkamer kan je intussen nog terecht voor een afspraak bij mij.

Dr. Mercedes Buyse zal me opvolgen. Ze zal eerst zelf nog vakantie nemen, en nadat ze de praktijkruimte in de Katstraat opnieuw heeft ingericht, kan je vanaf half oktober op haar rekenen.

Tenslotte, en vooral nog dit.

Ik wil je BEDANKEN.

Omdat ik 22 jaar lang je huisarts mocht zijn. Dank ook omdat ik getuige mocht zijn van een zwangerschap, een geboorte, een nieuwe relatie, van je tegenslagen, van ziekte en dood van je liefsten . 
Dank voor het delen van alle lief en leed met mij. 

Ik leerde door jou veel over het leven. Over hoe het niet moest of over hoe mooi het wel kon zijn. Over aftakeling en dood. Over zorgen voor mekaar. Over de goede en de kwade dagen. Over het leven de liefde dus.
Ik leerde van duizend levens. Ook van het jouwe. Omdat ik met je mocht meeleven. 
DANKJEWEL daarvoor. 

Niets gaat verloren. Het wordt anders, maar mooie herinneringen blijven. Ik vergeet je niet, en ik neem je mee in mijn gedachten en verhalen.

Ik wens je het allerbeste. 
Leef.
Leef dat ene Allerbeste Leven.

DANKJEWEL,voor je vertrouwen in mij.
Uit de grond van mijn hart, DANKJEWEL,

Saskia Vanvaerenbergh